تو را من زهر شیرین خوانم ای عشق
که نامی خوشتر از اینت ندانم
وگر-هر-لحظه-رنگی تازه گیری
به غیر از زهر شیرینت نخوانم
تو زهری زهر گرم سینه سوزی
تو شیرینی که شور هستی از توست
شراب جام خورشیدی که جان را
نشاط از تو،غم از تو،مستی از توست
به سادگی مرا از من ربودی
درون کوره غم آزمودی
دلت آخر به سرگردانیم سوخت
نگاهم را به زیبایی گشودی
بسی گفتند:دل از عشق برگیرا
که:نیرنگ است و افسون است و جادوست!
ولی ما دل به او بستیم و دیدیم
که او زهر است اما...نوش داروست!
چه غم دارم که این زهر تب آلود
تنم را در جدایی می گدازد
از آن شادم که در هنگامه درد
غمی شیرین دلم را می نوازد
اگر مرگم به نامردی نگیرد
مرا مهر تو در دل جاودانی است
وگرعمرم به ناکامی سرآید
تو را دارم که مرگم زندگانیست.
تبادل
لینک هوشمند
